BigBang:Kiss!!...[Kang Dae Sung]
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
Kang Dae Sung : งืมๆ...ทำไมอากาศมันหนาวอย่างงี้อ่ะ ผมพยายามควานหาผ้าห่มทั้งที่ยังง่วงงุน
ไม่เจอ...ทำไมเนี่ย
“เฮ้อ!!...” ผมเลยต้องแหกตาขึ้นมาจนได้ หนาวก็หนาวอ่ะ ที่แน่ๆ ซากผ้าห่มกองอยู่บนพื้น มิน่าถึงว่ามันหนาวจังพอเหลือบมองนาฬิกา เวรรรรละ สายแล้วนี่หว่า!!
“ว้ากกกกกก” ผมแหกปากวิ่งเปิดประตูลงไปข้างล่าง วันนี้ผมต้องทำอาหารครับพี่น้อง ที่น่ากลัวคือมันจะได้เวลาที่คนอื่นจะตื่นมาแล้วด้วย ผมวิ่งลงบันไดทีละสองขั้นเกือบตกบันไดคอหักอ่ะ บรรลุถึงห้องครัวก็เจอใครคนหนึ่งยืนทำอาหารอยู่
“พี่ซึงฮยอนนนนน” ผมล่ะอึ้งรับประทานคนอย่างพี่ซึงฮยอนที่ไม่เคยตื่นเช้าวันนี้ยืนทำอาหารอยู่หน้าเตา แถมคาดผ้ากันเปื้อนลายโดราเอมอนของผมอีก พี่ซึงฮยอนค่อยๆ หันมาเหมือนภาพสโลโมชั่น มือขวาถือตะหลิว มือซ้ายถือจานใส่อาหารควันลอยกรุ่น
O[]O!!!...เป็นไปได้เหรอเนี่ยยยยยย สงสัยน้ำจะหมดโลกก็คราวนี้(ก็มีแต่น้ำท่วมโลกอ่ะ)
“ไง! ตื่นสายนะวันนี้” พี่ซึงฮยอนทำหน้าดุใส่ผมก่อนจะหันกลับไปที่เตาเพื่อคนซุป โอ้วว ยิ่งมองผมยิ่งไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง หรือผมจะฝัน ผมลองตีหน้าตัวเอง
แปะๆๆ งือๆ มันเป็นเรื่องจริง อ้ากกกกก ฟ้าถล่มแล้ว ผมกุมหัวจ้องมองภาพตรงหน้าเหมือนวันโลกาวินาศก็ไม่ปาน (เว่อ) มือไม้เปะปะหาโต๊ะเพื่อพยุงร่างที่เซแซ่ดๆของตัวเอง
ปึ้ก!!
โครมม!!
ผมเหลือบตามมองที่มาของเสียงทันที เอ่อ...มือผมเองครับปัดโดนหนังสือเล่มหนาลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้น ผมก้มเก็บมันขึ้นมาซึ่งหนาพอที่จะฟาดหัวคนแตกได้เลยนะนั่น
“นายทำอะไรฟระ!!” พี่ซึงฮยอนหันมาดุใส่ผม อย่าสิคร้าบบบผมกลัวแย้ว เสียงโหดซะ แดซองกลัวอ่างือๆ วันนี้พี่ซึงฮยอนมาแปลกๆ พอก้มมองหนังสือในมือก็ถึงบางอ้อเลยครับ
“สูตรเด็ดแม่บ้านมือใหม่!!” ผมอ่านออกเสียง หน้าปกหนังสือมีภาพอาหารจัดวางสีสันน่ากินสุดๆ แต่มันวางอยู่บนโต๊ะยามที่พี่ซึงอยอน
ใส่ผ้ากันเปื้อนลายโดราเอมอน(ของผมT^T)
ยืนอยู่หน้าเตา(และใบหน้าพี่แกมันย่อง)
คนซุป(ผิวปากไปด้วย)
และกำลังยิ้มอยู่คนเดียวววววว...
“พี่แดซอง!” ผมสะดุ้งเฮือก จู่ๆ เจ้ามักเน่ก็สะกิดผมซะ แถมยังมายืนซ้อนหลังอีกต่างหาก นายอย่ามาเงียบๆ จิมันหลอนนะ
“อะอะไร...” ผมมองมักเน่ที่ยืนหัวฟูตรงหน้า “ทำไมตื่นเร็วจัง” หรือวันนี้ผมตื่นสายวะ ทำไมใครๆก็ตื่นกันหมด เออ..ยังเหลือพี่ยองแบกับพี่จียงอีกคนที่ยังไม่ตื่นนิ
“พวกนายมายืนทำอะไรกัน” นั่นตายยาก แล้วพี่ยองแบก็เดินผ่านพวกผมไปที่ตู้เย็น พี่ยองแบหันไปทักทายพี่ซึงฮยอนราวกับว่าไม่แปลกใจเลยที่เห็นพี่ซึงฮยอนทำอาหารเช้า แต่ผมว่ามันโคตรแปลกอ่ะ
“ฮยองงงคร้าบบบ” มักเน่ส่งเสียงออดอ้อนพี่ยองแบที่กำลังเทนมใส่แก้วแถมเจ้ามักเน่วิ่งเข้าไปกอดจากด้านหลังอีก เอื้อก!! ทำไมมันมีออร่าสีชมพูออกมาด้วยฟระ ผมขยี้ตาเผื่อวันนี้สายตาจะทำงานผิดพลาดแต่ก็เปล่า พี่ยองแบเหมือนจะเกร็งๆไปนิด นึงก่อนจะค่อยๆแกะมือมักเน่ออก เอ่อ...อันนี้ก็ผิดปกติ ทำไมพี่ยองแบต้องดูเลี่ยงๆมักเน่ชอบกลด้วยอ่ะ บ้านนี้เพี้ยนกันไปหมดแล้ววว ยังดีที่เหลือพี่จียงอีกคนที่ยังปกติดีอยู่ฮู้ววว...(แน่ใจเหรอ - ^)
“แดซองนายจะยืนขวางทางฉันอีกนานมั้ยหา!!” งือๆ T^T กลัวแล้วคร้าบบพี่ซึงฮยอนอย่าจ้องผมดิ
“อ้าวแล้วพี่ซึงฮยอนจะเอาอาหารไปไหนอ่ะครับ” ผมมองตามอาหารในถาดตาละห้อยนานๆทีจะไม่ต้องทำอาหาร พี่ซึงฮยอนไม่สนใจยังจัดนู้นจัดนี่ลงในถาดซะเกือบล้น มีไข่ลวกด้วยโอ้ววว...จะเอาไปขุนใครครับพี่ แค่นี้พี่ก็ตัวใหญ่เกินชาวบ้านเค้าอยู่แล้วนะคร้าบบ
“ไม่ใช่ของนายแล้วกัน โน่นทำอาหารเช้าให้พวกยองแบกินด้วย” พี่ซึงฮยอนเดินผ่านผมไปพร้อมถาดอาหารในมือ ใจร้ายยยสิ้นดี! ทำไมลำเอียงอย่างนี้อ่า ผมจำต้องก้มหน้าก้มตาเดินเลี่ยงพี่ยองแบกับมักเน่ที่อี๋อ๋อคลอเคลียกันไม่ห่าง วู้วจะมารักกันอะไรนักหนาวันนี้เนี่ย
“เอ้ยย พี่ซึงฮยอนผ้ากันเปื้อนผมมมม” ผมวิ่งตามพี่ใหญ่ออกไป แน่นอนเห็นแผ่นหลังพี่ซึงฮยอนเดินเข้าห้องพี่จีไปแล้ว!! ง่า...ผ้ากันเปื้อนโผมมม ทำไมวันนี้ไม่ใช่วันของแดซองเนี่ย
“แดซอง!! หิวแล้วว้อย” พี่ยองแบตะโกนเรียกผมจากครัว ได้ครับท่านจะไปเดี๋ยวนี้อ่ะครับ ผมมันนังซินอยู่แล้วนิ ชิชะ ผมกลับมาที่ครัวรื้อๆ ค้นๆ ตู้เย็นซึ่งเหลือแต่ซากอาหารสดจากพี่ซึงฮยอนก็พี่แกเล่นขนของดีทำไปหมดสต็อกแล้วอ่ะ ผมเลยต้องทำแต่ข้าวห่อไข่คนละจานแค่นั้น มักเน่มีบ่นตามมายืดยาว
“จะกินมั้ย” ผมหันไปทำหน้านิ่งใส่ อารมณ์ไม่ดีเข้าใจ๊
“ง่าพี่แดซองอ่า อย่าดุจิครับ” มักเน่ทำปากจู๋ คิดว่าน่ารักตายเลยนะแต่อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ต้องขยี้หัวฟูๆ นั่นจนได้ผมยิ้มตาหยีให้มักเน่ที่ยิ้มระรื่นอ้อนที่ผมไม่ได้ดุจริงๆ
“พอๆ นายทำเสร็จยังเนี่ย” พี่ยองแบปัดมือผมที่วางบนหัวมักเน่ออก ผมละงงอะไรของเค้าวะ จู่ๆ ก็ของขึ้นพี่ยองแบโอบไหล่มักเน่ไว้แน่น ทำยังกะผมจะแย่งเจ้าแพนด้ายังงั้นแหละ เซ็งอ่ะบ้านนี้มันยังไงนะ
“เสร็จแล้วๆ” ผมวางจานแรกที่พี่ยองแบ ซึ่งพี่ยองแบเลื่อนไปให้มักเน่อีกทอด รักกันเข้าปายยใช่ซี้ผมมันไม่ใช่น้องรักนิ ผมส่ายหน้าใส่ทั้งสองที่ยิ้มออเซาะกันอยู่ใม่เกรงใจใคร จะรักกันไปไหนวะพอรู้หรอกว่าพี่ยองแบห่วงหวงมักเน่กว่าคนอื่นอยู่แล้ววันนี้มาแปลกที่พี่ยองแบทำท่าเหมือนแม่ไก่หวงไข่ยังงั้นอ่ะ แถมเจ้ามักเน่นะยังกอดพี่ยองแบแล้วก็ซบๆ ซุกๆ พี่ยองแบไม่เลิกอีก ผมจัดการอาหารของตัวเองตรงหน้าและปล่อยให้ทั้งสองคนนั่นอยู่บนโต๊ะอาหารต่อไป แถมจานที่ยังไม่ได้ล้างอีกกองใหญ่มีเหลือมาจากพี่ซึงฮยอนด้วยมันเลยเยอะ
“ล้างจานด้วยนะ!!!“ ผมวิ่งออกไปทันที หึหึ ในที่สุดผมก็เอาคืนได้บ้างแล้วผมขึ้นไปแต่งตัวอย่างสบายใจ พอเดินถึงบันไดก็อดชะงักไม่ได้เมื่อคืนนี้มันยังไงกันนะพี่ซึงฮยอนกับพี่จียงยังทะเลาะกันอยู่เลย ทำไมเช้านี้พี่ซึงฮยอนถึงได้มาตื่นเช้ามาทำอาหารให้พี่จียงได้ อยากรู้ก็อยากรู้แต่ต้องไปเรียนแล้วนี่สิ
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
หลังจากทักทายการ์ดล่ำบึกที่หน้าประตูใหญ่เรียบร้อยแล้วผมก็เดินมารอให้รถ BMW สีฟ้าสดใสเลื่อนมาจอดตรงหน้า ใช่แล้วครับผมมีรถส่วนตัวแถมคนขับด้วยเป็นคุณยางที่สั่งให้ผมเดินทางไปโรงเรียนด้วยรถหรูอย่างนี้ทุกวันถ้าจะไม่มีคุณยางนั่งรออยู่ในรถเช่นวันนี้ T^T จะดีมาก
“อะอรุณสวัสดิ์ครับคุณยาง...” ผมจำใจต้องนั่งลงเคียงข้างคุณยางที่ด้านหลัง กลิ่นโคโลญอ่อนๆ โชยมาจากร่างที่นั่งรออยู่ก่อนพร้อมส่งยิ้มให้ผมในสูทสีเทาเนี้ยบแทบมองไม่เห็นรอยยับ คุณยางวางเอกสารลงข้างตัวอีกด้าน
“ไปได้!” คุณยางบอกคนขับรถที่เลื่อนรถออกไปทันทีที่ได้รับคำสั่ง ผมนั่งก้มหน้างุดกลัวคุณยางกัด เอ้ย!! คงไม่หรอกวันนี้มีคนขับรถยังไงคุณยางไม่มีทางผายปอดให้ผมแน่ๆ คิดไม่ทันเสร็จมือคุณยางก็เอื้อมมาโอบไหล่ผม
“ทำไมเกร็งๆ ฮึ” ก็เพราะคุณยางอ่ะแหละผมล่ะอยากเถียงใจจะขาด งือๆ “เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ” คุณยางพูดกับผมเสียงหวาน เอื้อก!! กลัวอ่ะครับคุณยางอย่ากัดผมนะ T^T
“อะเอ่อ...คุณยา...อุ๊ฟ!” จ๊ากกกกกกกก คนขับรถมองอยู่ เอ้ยไม่ใช่ครับคุณอย่ากัด(จูบ)ผมมมมมม อ๊างงงง...ทะทำไมรู้สึกดียังงี้อ้า....ริมฝีปากนุ่มของคุณยางเบียดกระแซะปากผมค่อยๆแทรกลิ้นเข้ามาช้าๆ
“อืมมมม” ขอครางนิ้ด มันอึดอัดเหลือเกินร่างกายจู่ๆ ก็ร้อนเหมือนอยู่ในเตาอบทั้งที่แอร์คอนดิชั่นยังทำงานของมันดีอยู่ นี่รถ BMW นะไม่ใช่สองแถวแอร์กี่(เกาหลีมีสองแถวเหรอวะคนเขียน) ที่แน่ๆ โอ....คุณยางค้าบแดซองเคลิ้มม อย่าดันลิ้นเข้ามาจิครับ
“หวานจังเลยนะ...”คุณยางกระซิบข้างริมฝีปากไล้เลียริมฝีปากผมด้วย >< ตอนแรกเกร็งมากๆตอนนี้เหมือนเรี่ยวแรงถูกคุณยางกินไปหมดแล้ว “ซอสมะเขือเทศนี่หวานจริงๆด้วย” คุณยางเดาแม่นยังกะตาเห็น ใช่ครับเมื่อเช้าผมทำข้าวห่อไข่ T^T
“คะคุณยาง อย่าครับ” ผมออกแรงผลักคุณยางออกเล็กน้อยเมื่อคนขับเริ่มเหลือบมองพวกเราเป็นระยะๆ คุณยางนอกจะไม่ยอมผละออกไปง่ายๆแล้วยังแกล้งผมอีก
“งือออ...คะคุณยาง อ๊ะ!” คุณยางใจร้ายล้วงมือเข้ามาบิดหน้าอกผม มันเสียวนะครับ นั่นอย่าอ๊า!~ อย่าลากต่ำลงไปอย่างนั้นมันสยิวววววว
“เธอตัวร้อนจังเลยนะ” คุณยางกระซิบแผ่วๆที่ข้างหู ปลายจมูกปัดผ่านซอกคอจนถึงไหปลาร้า เน็กไทน์ผมมันหลุดออกจากคอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่แน่ๆ กระดุมสามเม็ดบนมันหลุดจากกันเรียบร้อย ตอนไหนเนี่ยไม่ยักกะรู้ตัว!! ผมซึ่งถูกคุณยางล้วงลวนลามไม่ยั้งมือต้องเหล่มองพี่คนขับเป็นระยะ T^T พี่แกก็แอบมองบ้างมองถนนบ้างแต่รู้สึกว่าทำไมรถมันวิ่งช้าลงอ่ะเมื่อไหร่จะถึงโรงเรียนฟระ ขับเร็วๆ หน่อยครับพี่สารถีเดี๋ยวผมเสียตัวก่อนไปโรงเรียนคร้าบบบบบ
“แดซองเธอคิดอะไร” คุณยางจับใบหน้าผมหันกลับไปมอง ซึ่งผมรีบหลุบตา ลงมองเข็มขัดตัวเองทันที ผมไม่กล้าหรอกฮะสบตาคุณยางทีไรได้เรื่องทุกที มือผมก็จิกแน่นที่เชิ้ตของตัวเองไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหนดีนี่นา ผมไม่เข้าใจคุณยางทำไมต้องเป็นผม เท่าที่สังเกตุคนอื่นในบ้านไม่มีใครโดนคุณยาง XXXX เหมือนผมซักคนหรือผมมันจะเสน่ห์แรง!! เป็นไปได้ๆ ผมได้แต่ถอนใจหน่ายเสน่ห์ของตัวเองที่ต้องมาทำให้คุณยางเบี่ยงเบนเป็นอย่างนี้ พระเจ้าครับอย่าลงโทษแดซองเลยนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ!!
“คุณยางทำไม...” ผมเอ่ยสิ่งที่อยากถามเสียงอ่อยแต่ไม่กล้าเอ่ยให้จบประโยค ใบหน้าผมก็ถูกเชยขึ้นด้วยนิ้วเรียวของคุณยาง สายตาอ่อนโยนที่หาไม่ได้ในยามปกติของคุณยาง กำลังจับจ้องผม รอยยิ้มที่มุมปากเพิ่มเสน่ห์ของคุณยางในสายตาผมอีกเยอะเลย ถ้าคุณยางไม่ใช่ผู้ชายอ่ะนะผมคงหลงรักไปแล้ว
“ทำไมฉันถึงทำอย่างนี้กับเธอน่ะเหรอแดซอง...” คุณยางถามด้วยคำถามของผมนั่นแหละ ผมพยักหน้าหงึกหงัก รอคอยคำตอบคุณยางดึงร่างผมขึ้นนั่งตักสองแขนโอบประคองผมให้ซบลงที่อกกว้าง เสียงหัวใจตึกตักๆ ที่ข้างหูไม่แน่ใจเลยว่าเป็นของผมหรือของคุณยางกันแน่
“เพราะเธอเป็นทายาทหมายเลขหนึ่งของฉันน่ะสิ” คุณยางให้คำตอบ ....หมายเลขหนึ่ง ถ้าโดนแบบนี้ผมขอเป็นหมายเลขสุดท้ายในใจคุณยางได้มั้ยครับT^T ผมแอบคิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกไปตรงๆ หรอกนะครับแหะๆ
“รู้มั้ยหมายเลขหนึ่งต้องอยู่ใกล้ชิดกับฉัน และต้องตามใจฉันทุกอย่างด้วย” คุณยางว่าแล้วก็ลูบหัวผมไปด้วย อยากร้องไห้ วันไหนคุณยางอยากทะลวงประตูหลังผมก็ต้องยอมใช่มั้ยครับ ผมประชดในใจ
“ใช่!!” เอ้ยได้ยินด้วยเหรอเนี่ย “เธอเป็นคนพิเศษที่สุด จำเอาไว้นะ” คุณยางกดริมฝีปากประทับไว้บนหน้าผากของผม จากนั้นคุณยางก็หันมาผูกเน็กไทน์ให้ผมต่อด้วยติดกระดุม เหมือนพ่อเลยอ่ะ มาเป็นพ่อผมเต๊อะ ทันทีที่ตูดผมเลื่อนลงจากตักคุณยางพี่คนขับรถก็พูดว่า
“ถึงแล้วครับ!” ขอบคุณครับพี่ ผมเกือบแล้วเสียตัวหัดขับรถเร็วๆ ก็ดีนะครับ ผมแอบมองค้อนพี่คนขับนิดนึง จากนั้นก็ก้มหัวโค้งลาคุณยางที่ยิ้มละมุนละไมให้ผมลงจากรถเพื่อยืนส่งคุณยางด้วยสายตา เฮ้อ!!~.................รอดไปอีกหนึ่งวันนะ(ตูด)เรา ผมยักไหล่แล้วรีบเดินเข้าประตูโรงเรียนไปพร้อมๆกับนักเรียนคนอื่นๆ
“พี่แดซอง!!!!” เสียงใสอันคุ้นเคยเรียกผมพร้อมกับร่างเล็กๆ น่ารักของสาวน้อยนางหนึ่งวิ่งปรี่ตรงมาหาผม ผมยิ้มรับให้แต่ไกลตายิบหยีแทบมองไม่เห็นใบหน้าเธอ
“นาริ!!!” ผมเรียกเธอเสียงดังพอกัน ก็คนมันดีใจนี่ครับ!!~ เธอวิ่งมาหยุดหอบที่ข้างตัวผมก่อนจะคว้าแขนผมไปโอบไว้อย่างหวงแหน อูยยยย นิ่มมอ่า...(แดซองลามก)
“วันนี้พี่แดซองมาสายนะคะ นาริมารอตั้งแต่เช้าอ่ะ” นาริพองแก้มใส่ผม โอยน่ารักมาก ปากแดงๆนั่นขยับพูดเสียงงอนๆ
“ขอโทษนะวันนี้พี่ตื่นสายจริงๆ” ผมหันไปง้อโดยเขี่ยนิ้วชี้ที่แก้มใสเบาๆ เธอหน้างอได้ไม่นานก็ยิ้มออกมาในที่สุด น่ารักจัง!
“นาริไม่โกรธแล้วค่ะ แต่พี่แดซองต้องมากินขนมที่นาริทำให้หมดด้วยนะคะ” สาวน้อยตรงหน้ายิ้มระรื่นให้ผม ซึ่งแอบเหงื่อตกในใจ
ตายแน่คัง แดซอง
“วันนี้ทำอะไรมาเหรอ” ผมกลั้นใจถามเธอ นาริชูถุงใส่มัฟฟินสีไหม้เกรียมให้ผมดู โอ้ววว...งานเข้าของแท้ครับพี่น้องผมระลึกถึงห้องน้ำเลยทีเดียวดั่งว่าเหตุการณ์นี้คือ เดจาวู ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาหลายวันก่อนที่ผมนั้นท้องเสียเพราะเค้กชาเขียวของนาริ แค่นึกถึงตอนนั้นผมก็ตัวสั่นแล้วครับ บรึ๋ย
“คราวหลังไม่ต้องก็ได้นะครับนาริ” ผมบอกเธอเสียงอ่อย กลัวครับไม่ใช่อะไรหรอก
“แหมอย่าเกรงใจนาริเลยค่ะ” เธอยิ้มพร้อมกับเริ่มแกะห่อขนมสยอง “ก็นาริเป็นคนรักของพี่แดซองก็ต้องดูแลพี่แดซองสิคะ” สาวน้อยตรงหน้ายิ้มให้ผม อานั่นสินะนารินอกจากฝีมือการครัวที่อ่อนด้อยของเธอแล้วนอกนั่นเธอคือนางฟ้าของผม
คัง แดซองทีเดียว
“เอ้า!! อ้ามมม” นาริยื่นมัฟฟินเกรียมๆ ให้ผมยิ้มฝืนง้างปากรับขนมเจ้ากรรมนายเวรของผมเข้าไปเคี้ยวตุ้ยๆ ราวกับว่ามันอร่อยเหาะเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ทั้งที่ผมอยากคายทิ้งตั้งแต่ลิ้นได้สัมผัสคำแรก ไม่ได้ครับเพื่อนาริ แดซองทนได้!! >< a
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น