BigBang: between us!!...[Lee Seung Hyun]
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
Lee Seung Hyun: หวัดดีฮะทุกคนสบายดีกันมั้ยฮะ อิอิ ผม ลี ซึง ฮยอน สบายดีเช่นกัน ตอนนี้ผมกำลังเดินเฮฮามากะกลุ่มเพื่อนๆ ที่โงเรียน ม.ปลายไฮโซ มัธยมปลาย N นั่นเอง เป็นโชคดีที่ได้เป็นทายาทมรดกพันล้านของคุณยางแม้ไม่รู้ว่าในอนาคตใครจะถูกเลือกก็ตามแต่อย่างน้อยผมที่เป็นเด็กต่างจังหวัดมาตลอดกลับต้องย้ายเข้ามาเรียนในกรุงโซลแถมเป็นโรงเรียนที่มีแต่ลูกหลานคนรวยหรือผู้มีนำนาจมาเรียนด้วยนะฮะ เพราะแม้ผมจะไม่ค่อยขยันนักแต่ที่จริงผมหัวดีเหมือนกันนะจะบอกให้ หุหุ ชมตัวเองมาพอหอมปาหหอมคอผมขอแนะนำเพื่อนๆในกลุ่มซะหน่อย
“ไปคาราโอเกะกันป่ะ!” นี่คนถามชื่อ มิน จี หน้าตาก็พอใช้ได้อ่ะฮะเพราะผมมันหล่อที่สุด ฮ่าๆ ผมหันไปมองคนที่กระโดดกอดคอผมซะแน่นซะเกือบขาดใจตาย หน้าขาวๆ ปากแดงๆ เนี่ยกำลังฉีกยิ้มจนมองไม่ออกว่ามันลืมตาหรือหลับตาอยู่กันแน่เหมือนพี่แดซองเลยผมว่านะ อ้อหมอนี่ชื่อ คิม โชอึน
“ลี ซึง ฮยอนนายจะไปรึเปล่าหรือรถบ้านนายจะมารับ!!” เจ้าคิม โชอึนที่แหกปากถามผมนี่เป็นพวกใช้สมองน้อยเหมือนพี่ซึงฮยอนฮะ อ่ะ อันนี้ล้อเล่นอย่าไปฟ้องพี่ซึงนะครับแหะๆ นินทาประสาพี่น้อง
“เปล่าไม่มารับหรอก...ไปดิว่าแต่ไม่หิวกันเหรือไง” ผมถามกลับอีกเพราะท้องมันประท้วงแล้วจริงๆยังงี้แหละครับวัยกำลังกินกำลังนอน ทุกคนเออออว่าหิวเหมือนพวกเราเดินจนเกือบถึงหน้าประตูนั่นแหละครับถึงได้เห็นสาวๆ จากโรเรียนสตรีที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมายืนอออยู่ด้านหน้าเต็มไปหมด
“เกิดอะไรขึ้นอ่ะ สาวๆเต็มเลย!!” ไม่ต้องบอกก็พอเดาได้ว่านี่เสียงใครเฮ้อเจ้าคิม โชอึนจอมแหกปากตะโกนซะคนเค้าหันมามองกันหมดละนั่น ผมกับมินจีรีบชิ่งหนีทำท่าว่าเปล่านะ ไม่ได้มาด้วยกัน ฮ่าๆ มันน่าแกล้งจริงหมอนี่มันไม่อายฮะดันวิ่งตามพวกเรามาแล้วเอาแต่ตะโกนว่า ไปดูสาวกันๆๆ ผมกะมิน จีอายแต่ทำอะไรได้ล่ะฮะก็มันคบเป็นเพื่อนไปแล้วกลับตัวไม่ทันซะแล้ว เฮ้อ... แต่พวกผมก็ต้องเดินประตูใหญ่ที่มีสาวๆ ทั้งน่าดูและไม่น่าดู เอ๊ะยังไง ผมพูดใหม่ดีกว่าว่าทั้งน่ารักและน่ารักน้อยไปหน่อยก็แล้วกันเดี๋ยวสาวๆ เสียน้ำใจ ฮ่าๆ
“นี่ๆ ดูอะไรกันเหรอสาวๆ” นั่นแหละครับ คิม โชอึนหน้าด้านเดินเข้าไปถามผู้หญิงที่กำลังเป็นส่วนหนึ่งของการมุงเกาหลีอยู่ด้วย เธอหันมาเห็นหน้าเจ้าคิม โชอึนเข้าหน่อยก็ดี๊ด๊าเพราะหมอนี่มันหน้าตาไม่แย่แต่ไม่หล่อเท่าผมหรอกเอ้า จริงๆ
“ปล่ะเปล่าค่ะ คือแค่มาเป็นเพื่อนคนนี้!” เธอชี้นิ้วไปที่หญิงสาวอีกคนที่มุงอยู่ด้านหน้าเธอ พวกผมสามคนหันไปตามนิ้วเธอก็เห็นสาวหน้ารักมากกกกก ผมยาวดัดเป็นลอนสวยเข้ากับใบหน้ารูปไขเรียวเล็ก ปากแดงเหมือนเชอรี่กำลังกัดผ้าเช็ดหน้าจนเปียกชุ่ม ดวงตากลมโตกำลังหวานเคลิ้ม ไม่ผิดฮะกำลังเคลิ้มจริงๆ แต่เธอที่ว่าก็ไม่ได้หันมาสนใจพวกผมที่เอาแต่มองเธอน้ำลายยืดซักคน
“วิ้ว~ น่ารักเพื่อนเธอจริงๆหรือเนี่ย!” มิน จี หมอนี่เริ่มปากพล่อยอีกแล้วครับหญิงสาวตรงหน้าที่สวยน้อยกว่าเพื่อนของเธอก็เริ่มหน้าบูดสะบัดหน้าหนีไปอีกทางเพราะคำพูดที่แสนระคายติ่งหูของเจ้ามิน จี ปากเสียนี่อ่ะ แต่เจ้าโชอึนจอมหน้าด้านก็เดินเข้าไปหาสาวน่ารักที่ว่าเสียเอง
“เฮ้ยๆๆ” มิน จีพยายามรั้งเพื่อนเอาไว้เพราะต้องการเข้าไปหาเธอก่อนยื้อกันอยู่สักพักเจ้าสองตัวนั่นก็แถเข้าไปหาได้ทั้งคู่แถมในสภาพที่ดูไม่ได้เพราะเพิ่งฟัดกันนั่นแหละผมมองตามแล้วก็ส่ายหัวอ่ะนะ
“เธอ!!/เธอ!!” เสียงของเพื่อนผมประสานกัน ทั้งโทนต่ำโทนสูงจนสาวๆที่ออกันอยู่พากันหันมามองผมล่ะอายแทนจริงๆ หญิงสาวแสนน่ารักคนหันมาทำตาดุใส่เพื่อนผมทั้งคู่เลย ประมาณ อะไรกวนจริงๆนะเนี่ยฮ่า ผมเห็นแล้วขำพวกนี้จริงๆ
“น่ารักอยู่โรงเรียนสตรีด้วย ไปคาราโอเกะกันมั้ยครับ” เสียงมิน จี เอ่ยชวนหน้าด้านๆครับผมไม่อยากยุ่งดวยแล้ว
“น่าไปเถอะเดี่ยวเลี้ยง!!~” เอ่อเอาเข้าไปกะเขาด้วยโช อึน ผมกะเดินเข้าไปเดินลากเจ้าสองตัวนี่ออกมาก่อนจะโดนเธอประเคนรองเท้าเป็นของแถม
“มักเน่ทางนี้!!” เสียงแหบใหญ่ของพี่ซึงเรียกผม ผมรีบหันจนคอแทบเคล็ดแน่ะ เจอพี่ซึงฮยอนกับยองแบยืนพิงกำแพงหน้าโรงเรียนผมสบายใจเฉิบอ่ะ อ้อผมล่ะเก็ทขึ้นมาทันที ที่แท้สาวๆ เค้ามามุงเกาหลีสองนายนี่เองอ่ะนะ โด่นึกว่ามีดารามาซะอีกที่ไหนได้อย่างนี้มามุงผมมั้งก็ได้นะครับอยากบอกเหลือเกินนะเนี่ย
“อ้ะ! พี่ยองแบกลับมาแล้วเหรอฮะ” จากมาดหนุ่มหล่อเป็นน้องน้อยทันที อิอิทำได้เฉพาะกะสมาชิกที่บ้านอ่ะ ผมชอบอ้อนเพราะพี่ๆ โหดอ่ะแต่ผมก็รักพี่ๆทุกคนเล้ยย
“ใช่...” พี่ยองตอบสั้นแล้วเอามือมาขยี้หัวผมซะฟูเลย
“อ่า...ผมยุ่งหมดแล้วเนี่ย” ผมปัดมือพี่ยองแบที่ไม่เลิกแกล้งผมซะทีบ้านนี้เป็นอะไรหัวผมนี่ออกจะหล่อชอบมาทำให้ยุ่งซะจริง
“อะไร! เดี๋ยวกล้าหือกับรุ่นพี่เหรอหา...” เสียงถามที่เหมือนหาเรื่องของพี่ซึงโวยวายขึ้นทำเอาผมหัวหดเลยอ่ะ ใครจะกล้าล่ะครับ อูยยย
“แหะๆ เปล่าครับฮยองสุดหล่อ มิกล้าครับ” ผมค่อยๆ กระดึ๊บไปอยู่ข้างหลังพี่ยองแบอย่างรู้งาน ผมที่มัวแต่ทักทายพี่ร่วมบ้านลืมเพื่อนอีกสองตัวไปแล้ว เลยไปหันไปหาเจ้าพวกนั้นซะหน่อย
“เอ่อพวกนาย!!” ผมกำลังจะเรียกแต่ท่าทางที่สองตัวนั้นกำลังยืนนิ่งตาค้างขาสั่นพั่บๆ นี่มันอะไรกัน
“เป็นอะไรไป” ผมเดินไปเขย่าร่างเจ้ามิน จี ก่อนคนแรกตามด้วยโชอึนที่แทบทรุดข่าลงกับพื้นคอนกรีตไปแล้ว ผมหันไปมองพวกพี่ซึงกะพี่ยองแบงงๆ พี่เอาแต่ส่ายหน้าว่าไม่รู้เรื่อง แล้วจะให้ผมทำอะไรได้ล่ะเนี่ย
“ลี ซึง ฮยอน!!” สองสหายตะโกนเรียกผมหูแทบแตก “นายรู้จักพวกพี่เขาด้วยเหรอ” แต่เสียงนี้แสนจะเบาผมมองพวกพี่ๆ งง สลับกับมองเจ้าเพื่อนผมที่ตาเหลือกเหมือนเห็นผีอย่างนั้นแหละ
“อืม...ก็อยู่บ้านเดียวกันไง” ผมบอกสองคนซึ่งใบ้รับประทานไปเลย อะไรกันนักหนาเนี่ย ผมหันไปพี่ทั้งสอง
“พี่ฮะวันนี้ผมจะไปต่อกะเพื่อนอ่ะจะเอาไงไปด้วยกันป่ะ” ผมชวนซึ่งทั้งสองโอเคอยู่แล้วน้องชายน่ารักแบบผมชวนทั้งที
“ไปดิ” ด้วยประการฉะนั้นเราเจ็ดคนก็มานั่งแออัดเหมือนปลากระป๋องในห้องคาราโอเกะใกล้ๆกับโรงเรียนผมนี่แหละสะดวกดี อ่านไม่ผิดหรอกฮะเจ็ดคนจริงๆ ก็พี่ซึงพี่ยองแบแล้วผมกับมิน จีกับเจ้าโชอึนก็เป็นห้าคนแล้วที่จริงมีสาวสวยมากกกกับสาวสวยน้อยเพื่อนของเธอขอติดสอยห้อยตามมะด้วยประการฉะนี้ ผมเองยังงงๆ เพื่อนผมพอเห็นหน้าพี่ๆ ก็กลัวจนหัวหดหมดหรือผมมันจะบ้า ส่วนสาวสวยทั้งสองที่มากน้อยไม่เท่ากันน่ะนะก็เอาแต่มองหน้าพี่ๆ จนสึกแล้วละมั้งนะ อยากหยิบทิชชู่ให้แล้วบอกว่าเช็ดน้ำลายหน่อยมาเลอะหมดแล้ว หึหึ อย่าเคลิ้มไปหน่อยเลยฮะสาวๆ เห็นพี่ซึงฮยอนแมนๆแบบนี้เขาไม่แลหรอก โน้น...ต้องเหมือนอย่างพี่จียงโน้นถึงจะโดนใจพี่ซึงฮยอนเค้าอ่ะนะ กร๊ากกกกก ไม่อยากแฉแต่เห็นมาหมดแล้วฮ่าๆ ผมยิ้มกริ่มอยู่คนเดียวกะความคิดของตัวเอง กะมั่วเอาแก้วพี่ยองแบขึ้นจิบกะเนียนจนพี่ๆไม่เห็นแล้วแต่พี่ซึงฮยอนนี่ตาไวเป็นบ้าผมเขม็งจนต้องยอมวางแก้วพี่ยองแบลงตามเดิมแล้วหยิบแก้วโค้กตัวเองแทน
“พี่ซึงฮยอนคะออกไปร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิคะ นะๆ” เสียงออดอ้อนเรียกร้องของสาวๆ ที่นั่งข้างพี่ซึงฮยอนดังเป็นระยะเพื่อนผมมันยอมแพ้ในความหล่อของพี่ซึง ฮยอนไปแล้วครับ อ้อแต่ผมยอมให้พี่ซึงวันนี้เดี๋ยวพอผมโตขึ้นคาดว่าคงจะหล่อได้ที่ไม่แพ้พี่ซึงฮยอนวันนี้แน่นอน ฉะนั้นตอนน้ยอมให้หล่อไปก่อน หึหึ
“น่ารำคาญน่า อยากร้องก็ออกไปร้องเองสิ” พี่ซึงตะคอกใส่เธอเสียงดังแล้วคว้าแก้วเมรัยขึ้นดื่มจนหมดแก้ว สาวสวยมากกกคนนั้นหน้าเหวอไปนิดหน่อยก่อนจะพยายามต่อ
“โธ่พี่คะ ฉันเห็นพี่บ่อยๆ ตอนที่พี่ไปแสดงที่คลับนั่นน่ะ วันนี้ได้เจอตัวใกล้ๆอย่างนี้เลยดีใจมากนะคะ พี่อย่ารำคาญพวกฉันเลยนะคะ” เออเนอะ เธอผู้หญิงที่สวยมากกพูดเสร็จก็บีบน้ำตาให้พี่ซึงใหญ่เลย โอ้โหผู้หญิงอารมณ์เปลี่ยนง่ายจังวุ้ย
“แล้วพี่จีไม่มาด้วยเหรอฮะ” ผมขัดคอเธอเพราะไม่อยากให้พี่ซึงฮยอนไขว่เขวจากพี่จีที่รักของผมอ่ะดิ ไหนๆพี่จีก็เสร็จพี่ซึงฮยอนแล้วน่าจะรับผิดชอบหน่อยดิ๊
“อยูที่มหาลัยน่ะ” เสียงพี่ยองแบตอบผม
“โทรตามมาแจมด้วยกันดีมั้ยฮะ” ผมเสนอและไม่รอช้ารีบกดหมายเลขปลายทางทันที ผมรอสายไปตาก็มองพี่ซึงที่เริ่มขยับตัวอึดอัด หึหึ ท่าพี่ซึงจะกลัวเมียกร๊ากกกก พี่ซึงฮะผมอ่ะน้องพี่จียง ช่วยๆ ลดโหดกับผมหน่อยนะฮะ ฮ่า...
[ไงมักเน่...อยู่ไหนเนี่ยเสียงดังเชียว] เสียงพี่จีดังลอดออกมาเพราะผมเปิดลำโพงเผื่อแผ่พี่ซึงฮยอนที่ไม่ได้ร้องขอแต่ ลี ซึง ฮยอน จัดห้ายยย
“ผมอยู่ที่คาราโอเกะฮะที่ xxx พี่จียงมาแจมด้วยเปล่า” ผมชวนง่ายๆเงี้ยแหละ
[เดี๋ยวนะแปปนึง.....]แล้วพี่จีก็เงียบไปพวกผมได้แต่ลุ้นว่าพี่จียงจะมามั้ย โดยเฉพาะพี่ซึงฮยอนลุ้นซะผมหมั่นใส้อ่ะทำเป็นไม่สนใจอ่ะโด่
“ว่าไงครับพี่จี” ผมส่งเสียงอ้อนไปหาพี่จียง
[ได้ๆ แต่ขอพาคนไปด้วยนะ] นี่เสียงพี่จี
“โอเคๆรีบมานะครับ” พอวางสายจากพี่จียงเสร็จผมก็นึกถึงพี่แดซองขึ้นมาอีกราย หึหึ ไหนๆจะมาแล้วก็ต้องมาให้ครบทั้งบ้านครับงานนี้ ผมกดโทรหาพี่แดซองทันทีรอสายไม่นานเสียงทุ้มตามสไตล์พี่แกก็ทักทายมา
[งายยยมักเน่อยู่ไหนเสียงดังจัง] แหมอยู่กะพี่จียงเปล่าเนี่ยทักเหมือนกันเลยอ่ะ ผมขมวดคิ้วไปงั้นก็เสียงมันดังจริงๆ ตอนนี้พี่ซึงฮยอนที่ว่ารำคาญๆ ที่สาวขอให้ออกไปร้องเพลงตอนนี้พี่แกเล่นโหยหวนอยู่หน้าจอทีวีเรียบร้อยไปแล้ว แล้วเพลงที่เลือกดันเป็นแรพทั้งเพลงอีก
“เอ่อฮะ เสียงดังมากเลยผมอยู่ที่คาราโอเกะ!!” ผมตะโกนใส่โทรศัพท์ให้พี่แดซองได้ยินชัด ๆ
[อ้าวเหรอ แถวไหนอ่ะพี่เพิ่งเลิกเรียนนายไปกับเพื่อนๆเหรอ] เสียงพี่แดซองออกแนวสั่นไหวพิกลเอาเถอะสงสัยมีเรื่องกลุ้มงั้นชวนมาแหกปากคลายเครียดด้วยกันที่นี่แหละดีที่สุด
“โหยพี่แดซองครับ มากันครบเลยล่ะทั้งพี่ซึงพี่ยองแบแล้วเดี๋ยวพี่จียงจะตามมาแจมอ่ะ อ้อที่ร้าน XXX ใก้ลๆโรงเรียนผมอ่ะรู้จักมั้ยครับ” ผมบอกรายละเอียดซึ่งพี่แดซองน่าจะหาไม่ยากเนอะ
[จริงเหรองั้นก็ไม่มีใครอยู่บ้านอ่ะดิ!! งั้นเดี๋ยวพี่ไปด้วยนะ] แล้วพี่แดซองก็วางสายไปอีกคนสงสัยจะรีบจัด เอ...วันนี้พี่แดซองเด็กดีไหงอยากมาเกะหว่า อืมน่าสงสัยๆ
“อ๊ะ!!...” พี่ยองแบยื่นกล่องสี่เหลี่ยมห่องกระดาษแดงสวยงามให้ผมหนึ่งหล่องผมสังเกตุแล้วในห้องคาราโอเกะก็พากันได้ทุกคนแม้แต่เพื่อนๆผมและสองสาวที่มาแจมอ่ะ
“ของฝากเหรอฮะ!!” ผมถามเสียงตื่นเต้น หูย...พี่ยองแบใจดีที่หนึ่งเลยดูดิๆ ของผมมันกล่องใหญ่ที่สุดด้วยอ่ะ ผมยิ้มปากแทบฉีกไปถึงรูหู
“อะไรฟระ!! ยองแบนายลำเอียงอีกแล้วนะ ฉันเป็นพี่ใหญ่ทำไมได้กล่องเล็กกว่าเจ้ามักเน่อ้ะ!!” พี่ซึงฮยอนบ่นใส่พี่ยองแบ แถมทำหน้าเหมือนปลาคราฟโดนน้ำร้อนยังงั้นแหละ โห่ๆ น้องรักน่ะมันผมคร้าบบบขอโทษทีนะพี่ใหญ่ ผมยิ้มแล้วยักคิ้วให้พี่ซึงฮยอนหนึ่งที พี่ซึงกระโดดข้ามโต๊ะจะมาคว้ากล่องไปให้ได้เรื่องสิ ผมจะยอมง่ายๆได้งะ
หมับ!!!อันนี้มือพี่ยองแบ
“ฮยอง!!” พี่ยองแบเสียงเข้มจับข้อมือพี่ซึงฮยอนเอาไว้แน่นสายตาเขม็งจนพี่ซึงฮยอนที่ว่าซ่าๆวันนี้ก็หงอยไปเลย ฮ่าๆ สะใจครับนานๆเห็นที
“ถ้าพี่ซึงฮยอนอยากได้กล่องใหญ่เดี๋ยวผมเอาที่ใหญ่กว่าซึงฮยอนน้อยให้ก็ได้...” พี่ยองแบดับยิ้มผมทันควันฮะ
“พี่ยองแบอ้า!...” ผมงอนทำแก้มป่อง แถมหันข้างให้พี่ยองแบที่หัวเราะคิกคักกับพี่ซึงฮยอนสองคน ใช่สิผมมันน้องเล็กที่โดนรุมแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวนี่ ชิส์
“เน่ๆ” พี่ยองแบจิ้มแก้มพองลมของผมเบาๆ รู้นะจะมาง้อใช่มั้ยล่ะ ผมแอบกลั้นยิ้มเอาไว้กลัวจะหลุดเก๊ก
“ซึงฮยอนน้อย...” น่านแหละง้อเข้าปายย หุหุ ผมละชอบจังตอนที่พี่ยองแบง้อเนี่ย
“ฮึ!!...” ผมเมินพี่ยองแบ “แล้วพี่จะแอบเอากล่องที่ใหญ่กว่าของพี่ซึงฮยอนให้แล้วกันเอามั้ย...” โอเคฮะ ผมอยากตะโกนใส่พี่ยองแบแต่ก็ได้แต่เก๊กนิ่งใส่
“จริงอ่ะ!” ผมย้ำเพื่อความแน่ใจ “ถ้างั้นพี่ยองแบต้องช่วยผมทำการบ้านด้วยนะฮะ” ผมได้คืบจะเอาศอกครับเพราะไม่มีใครใจดีเท่าพี่ยองแบอีกแล้วอ่ะ
“ตกลง” พี่ยองแบยิ้มผมเลยยิ้มตาม เราแอบเกี่ยวก้อยสัญญากันสองคนแต่จู่ๆ นิ้วก้อยเถื่อนๆจองพี่ซึงฮยอนก็แทรกมาเกี่ยวด้วยอีกคน จะยุ่งกะเค้าทามมายเนี่ย!!~
“อ๊าพี่ซึงฮยอนอย่ายุ่งดิ๊” ผมหันไปเขม่นพี่ใหญ่ เลยโดนเขกเอาเจ็บจังเลย
“พี่ยองแบ~” ผมหันไปอ้อนพี่ยองแบที่อ้าแขนรับผมที่โผเข้าทันที “เจ็บอ่ะ” ผมเงยหน้ากระพริบตาปริบๆใส่พี่ยองแบที่ลูบบริเวณที่ซึงฮยอนลงมะเหงกไปหยกๆ
“หวัดดีๆ!!~” พี่แดซองยิ้มแย้มเข้ามา
“มาเหมือนกันเหรอ...” พี่ซึงฮยอนหันไปถามพี่แดซองที่นั่งลงข้างๆ กำลังพยักหน้าหงึกหงัก และมองหาแก้วเปล่าสำหรับตัวเอง
“อ๊ะขอบคุณครับ” พี่แดซองยิ้มให้ผู้หญิงที่สวยน้อยกว่าเพื่อนของเธอี่หยิบยื่นแก้วเปล่าให้ สงสัยโดนรอยยิ้มพี่แดซองพิฆาตเข้าให้เคลิ้มไปแล้วนั่นแถมแลกที่กะพี่ซึงฮยอนซะอีกกะไปเบียดพี่แดซองอ่ะดิ๊ ตอนนี้ผมเลยนั่งกับพี่ยองแบส่วนฝั่งตรงข้ามมีผูหญิงหน้าสวยนั่งอยู่ด้านในสุดถัดมาเป็นพี่ซึงฮยอนและเพื่อสาวที่สวยน้อยแล้วก็พี่แดซอง ไม่เข้าใจทำไมต้องไปนั่งเบียดกันฝั่งนั้นผมละงง ฮะ
เรานั่งกินกันไปผลัดกันร้องคนละเพลงสองเพลงในที่ประตูก็เปิดออกพร้อมกับพี่จียงที่มาช้ากว่าชาวบ้านเค้า
“โทษทีๆ มาช้าไปหน่อย” พี่จียงหันมายิ้มให้ผมกับพี่ยองแบตามด้วยแดซองแต่ไม่ยิ้มให้พี่ซึงฮยอน อืมงานเข้าอีกแล้วครับ ลีซึงฮยอน หุหุ งานนี้ต้องสืบ!
“สวัสดีค่ะ” สาวสวยอีกคนโผล่มาอีกแล้วครับ เธอเป็นใครเนี่ย!!~ ผมเหลือบมองหน้าพี่แดซองอย่างรู้กัน เราสองคนพร้อมใจมองไปที่พี่ซึงฮยอนเป็นตาเดียวและสิ่งที่เห็นคือ...
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น