BigBang:Kiss!!...[Lee Seung Hyun]
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
Lee Seung Hyun : เมื่อพ้นออกจากห้องพี่ยองแบได้ผมก็เห็นใครบางคนลับๆล่ออยู่ที่หน้าของพี่จียงฮะ เอ...ผมว่าใครคนั้นเหมือนพี่แดซองเลยอ่ะ! ท่าทางพี่แดซองเหมือนกำลังเอาหูแนบกับประตูห้องพี่จีอยู่เลย อ๋า....คงอยากแอบดูเหมือนวันนั้นอ่ะดิ๊ คิคิ พี่แดซองเนี่ยอย่ามากระตุ้นต่อมความรู้อยากเห็นของผมจิฮะ ยิ่งความอดทนต่ำอยู่ด้วยกะเรื่องของคนอื่นเนี่ย >< แต่ความคิดไม่ไวเท้าผมที่ก้าวมายืนเคียงข้างพี่แดซองแล้วเรียบร้อยอยากสะกิดพี่แกอยู่เหมือนกันแต่กลัวว่าเดี๋ยวจะขัดจังหวะเข้า อ๊ะพี่แดซองขอผมฟังด้วยยยยย
“อุ๊ฟ!!!!” พี่แดซองอุทานเมื่อเห็นผมที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง พี่แกเล่นเอากำปั้นอุดปากทันทีกลัวเสียงดังเดี๋ยวพี่จีกะพี่ซึงได้ยินงานนี้อาจมีตายคู่ถ้าถูกจับได้ อืม...ผมว่านะพี่แดซองกับผมเนี่ยเดี๋ยวนี้เราสองคนจะกลายเป็นพวกสอดแนม(เรื่องชาวบ้าน)ไปแล้วนะครับเนี่ย หุหุ
“พี่แดซองทำอารายยย...” ผมกระซิบถามพี่แดซองด้วยใบหน้าตื่นเต้น พี่แดซองหันมาทำหน้าเหี่ยวแล้วตอบว่า
“ก็คุณเลขาน่ะสิใช้พี่มาตามพี่ซึงฮยอนอ่าT^T” พี่แดซองทำหน้าเหยเกสงสัยอยากร้องไห้ มามะเดี๋ยวผมกอดปลอบน้าคนดี
“แล้วทำไมไม่เรียกละครับมายืนอยู่งี้พี่ซึงเค้าจะรู้เรื่องเร้อ พี่ซึงไม่ได้มีหูทิพย์นะครับ” ผมถอนใจกับท่าทางหวาดๆของพี่แดซองที่กลัวไม่เข้าท่าเล้ย สงสัยผมต้องออกโรงอีกแล้ว
“พี่ซึงฮะ!!!” ผมตะโกนเรียกพี่ซึงฮยอนอยู่หน้าห้องแต่เป็นหน้าห้องพี่จียงนะครับอิอิ แหมของมันรู้ๆ กันอยู่ฮ่าๆ ผมหันไปยักคิ้วให้พี่แดซองหนึ่งทีประมาณว่า ไม่เห็นต้องกลัว หึหึ
“......................”ความเงียบเท่านั้นที่ขานรับ ผมหันไปมองหน้าพี่แดซอง เราสองคนสบตากันต่างคิดไปคนละทาง
“เฮ้ย!! หรือว่าพี่ซึงฮยอนฆ่าหมกพี่จียงไปแล้ว”อันนี้ความคิดผมเองฮะ
แย่แล้ว!! ผมหลุดอุทานความคิดออกมา “พี่จียงจะตายรึยังเนี่ย” ผมหันไปขอความเห็นพี่แดซองซึ่งไม่มีปากมีเสียงนอกจากใบหน้าซีดเผือด
“ทำยังไงดี...” หน้าพี่แดซองเหลือสองนิ้วครึ่ง “คุณยางรออยู่นะเนี่ย” พี่แดซองพูดเสียงสั่นๆ ทำไมเวลาพูดถึงคุณยางแล้วต้องเสียงสั่นกลัวอะไรกันอ่ะ แค่ไปสายนิดหน่อยคุณยางไม่โกรธหรอก
ตึงๆ ตึงๆ
“พี่ซึงฮยอนครับ!!” เสียงทุบประตูของพี่แดซองดังลั่น “พี่ซึงฮยอนคุณยางให้มาตามแล้วครับ” พี่แดซองจู่ๆไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหนทุบประตูเรียกพี่ซึงฮยอนเสียงดัง โหยยยไม่กลัวตายเอาซะเลย ผมหดคออย่างกลัวหน่อยๆนะเนี่ยพี่แดซองเล่นงี้เลยหรอเมื่อกี้ผมข่มทับหน่อยเดียวเองน้า
“เออ!!!!” เสียงอู้อี้ของพี่ซึงฮยอนดังออกมาจากข้างในห้องพี่จียง “เดี๋ยวออกไปเอง...” แล้วเสียงก็เงียบไปอีก เอิ่ม...พวกพี่เค้าทำอะไรกันอ่ะไมมันเงียบอย่างงี้ ตามความเห็นผมแล้วน่าจะมีเสียง ซี้ดซ้าดด อะไรแบบนี้ลอดออกมาบ้างนะ นี่มันเงียบเกินไปอ่า เอาแล้วครับผมสงสัยจะใจแตก อิอิ ชอบคิดลามกเรื่อยเลย เนี่ยยิ่งอุตส่าไปหาพี่ยองแบกะว่าจะให้สอนจุ๊บให้หน่อย พี่ยองแบดันบอกว่า กับผู้ชายไม่ดี ผู้หญิงดีกว่า แล้วยังบอกอีกว่าคนตาตี่ กับกล้ามโตๆ ไม่มีอะไรดี...ไม่เข้าใจว่าพี่ยองแบจะว่าตัวเองทำไม งงงวยครับ!
“มักเน่ไปกันเหอะ” ผมซึ่งแนบหูแทบเป็นเนื้อเดียวกับประตูหันมาตามแรงสะกิดของพี่แดซอง
“พี่แดอ่า...ผมยังไม่ได้ยินอะไรเลยอ่ะ” ผมพองแก้มใส่พี่แดซองร้องขอความเห็นใจ [แอบฟังชาวบ้านเค้าจู๋จี๋กันเนี่ยน่าเห็นใจตรงไหนยะ = .. = ]
“ไม่เอ๊า!! เดี๋ยวพี่ซึงฮยอนก็จะออกมาแล้ว” พี่แดซองยังพยายามเร่งผมยิกๆ ผมทำปากจู๋อย่างไม่ค่อยพอใจ
“กะด๊ะ งั้นพี่แดซองต้องให้ผมดูการ์ตูนคอลเลคชั่นโดราเอมอนด้วยนะ”ผมหันไปตาวิบใส่พี่แดซอง “นะน้า.....” ผมเขย่าแขนพี่แดซองช้อนตาขึ้นมองเหมือนลูกหมาขอข้าว(เปรียบซะ)
“ก็ได้แค่ตอนเดียวนะ” หูย...หวงซะ แต่เอาก็ได้ฮะก็ยังดี ผมเลยรีบผงกหัวรับแล้วย่องตามพี่แดซองไปที่ห้องปล่อยให้พี่ซึงฮยอนกะพี่จีจึ๊กกะดึ๋ยกันไปเงียบๆ เชอะไว้แอบดูวันหลังก็ได้ พอได้แผ่นโดราเอมอนมาแล้วก็เผ่นแน่บเข้าห้องตัวเองไปเปิดดูทันทีดูจนเกือบเที่ยงคืนก็ว่าจะเอาแผ่นไปคืนพี่แดซองครับ ไฟตรงระเบียงทางเดินปิดแล้วเหลือแค่ไฟที่ส่องให้แสงสว่างนิดหน่อยที่มุมบันได เสียงกระซิบเร่งร้อนของคนสองคนกำลังเดินขึ้นมาผมเลยหลบไปนั่งด้านหลังแจกันใบใหญ่เท่าเสาร์บ้านหวังแอบดูเหตุการณ์ (เดี๋ยวนี้นิสัยเปลี่ยนไปนะมักเน่) เสียงแหบห้าวกับเสียงแหลมเล็กขึ้นจมูกนิดๆของพี่จียงกำลังเถียงอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้แขนก็ยื้อกันไปมา ผมละเสียวแทนกลัวตกบันไดครับ
“ปล่อยฉันนะโว้ยย!” พี่จียงพยายามดึงแขนตัวเองออก ผมว่านะครับพี่จียงอย่าให้พี่ซึงฮยอนปล่อยอ่ะดีแล้วเดี๋ยวตกลงไปแล้วจะแย่เอานะ เหอๆ ผมยังแอบดูต่อเหลือบมองพี่ซึงฮยอน หน้างี้โหดมากกกกก น่ากลัวมากไปแล้วพี่ นิ่งซะเหมือนยากูซ่าแล้วนะนั่น อูย คราวหลังผมไม่กล้าล้อเล่นกะพี่แกแล้วนะเนี่ย
“นายจะคุยฉันดีๆไม่ได้เลยหรือไงหา!!” พี่ซึงฮยอนไม่ยอมลดเสียงลงเลยสักนิดอ่ะ พลอยทำให้ประตูห้องพี่แดซองกับพี่ยองแบเปิดออกมาด้วย พอเห็นว่าสองคนนั้นกำลังจ้องเหมือนจะฆ่ากันได้แล้วประตูสองบานก็ปิดกลับไป แหมพี่ๆ ไม่คิดจะห้ามกันเลยเหรอครับ ผมเลิกสนใจประตูมาดูพี่สองคนต่อ พี่จียงปล่อยหมัดใส่พี่ซึงฮยอนแต่โหย เก๋ามากกก พี่ซึงฮยอนคว้าข้อมือพี่จียงได้ด้วยครับ แถมดึงเข้าไปใกล้ซะ หุหุ สงสัยวันนี้ได้ดูหนังสดเล่นกันบนบันไดนี่ละมั้ง หุหุ ชอบใจสิครับ
“อย่า! ไม่!!!” พี่จียงสะบัดหน้าหนีพี่ซึงฮยอนที่กระชากไหล่พี่จียงไว้แน่นกดจมูกเข้าที่ซอกคอขาวๆของพี่จียง เสียงตวาดห้ามของพี่จียงดังลั่นสังสัยลืมไปว่าอยู่กลางบันได ไม่เป็นไรครับผมชอบดู พี่ซึงฮยอนไม่ยอมให้พี่จียงขัดขืนบิดแขนข้างหนึ่งไขว้ไปด้านหลังจนแผ่นอกพี่จียงแอ่นมาข้างหน้าพอดีแนบเข้ากับพี่ซึงฮยอนแทบจะหลอมร่างกันเป็นร่างเดียว ผมเก็บรายละเอียดทุกอิริยาบทก็ว่าได้ หึหึ
ใช่สิ!! ผมปิ๊งขึ้นมาทันใด มือก็ล้วงหยิบมือถือของตัวเองมากดเลือกโหมดวิดีโอปรับแสงสว่างเสร็จสรรพ หึหึ
ขณะที่ผมกดบันทึกภาพทั้งสองคนเอาไว้พี่ซึงฮยอนใช้มืออีกข้างบีบคางให้ใบหน้าพี่จียงหันมา พี่ซึงก้มลงแล้วเอียงหน้าทำองศาเล็กน้อยแล้วก็....
จ๊วบบบบบ >< เห็นจะๆ เต็มๆ ตา โห่ๆ ริมฝีปากพี่ซึงฮยอนบดเบียดพี่จียงใหญ่เลย อ้ายยยชอบดูเอิ้กๆ ผมหื่นไปหรือเปล่าหว่า ทั้งๆที่พี่ยองแบบอกแล้วว่าผู้หญิงดีกว่าแล้วทำไมพี่ซึงฮยอนถึงจูบพี่จียงล่ะ ทั้งที่ยังงง แต่มือก็ถือกล้องนิ่งๆกล้วภาพสั่นฮ่าๆ พี่แดซองก็มีคอลเลคชั่นโดราเอมอน ผมนี่แหละจะเก็บคอลเลคชั่นของพี่ซึงฮยอนกับพี่จียงเอง!! โชคดีครับที่มุมที่ผมหลบอยู่ด้านหลังแจกันใบหญ่นั่นน่ะมันมืดมากแล้วตรงที่พี่ทั้งสองยืนแลกลิ้นกันอ่ะมันอยู่ใต้ไฟพอดีงานนี้ชัดๆครับ ผมจะตั้งชื่อไฟล์ว่า ผลงานชิ้นที่หนึ่ง ตอน kiss ล่ะอิอิ ไม่ทันครบนาทีเลยพี่จียงก็สะบัดหลุดแล้วสวนหมัดให้พี่ซึงฮยอนไปรับประทาน
ปั้ก!!!
อูยยยผมล่ะเจ็บแทนพี่จียงท่าจะหมัดหนักเอาเรื่อง(ฟังจากเสียง) พี่ซึงฮยอนยืนนิ่งปล่อยพี่จียงวิ่งผ่านไป ผมมองภาพพี่ซึงฮยอนที่ไล้นิ้วโป้งบริเวณที่โดนต่อย อะหึยยยยยเหมือนครับพี่ เหมือนหัวหน้าแก๊งค์ซักแก๊งค์ แถมแสยะยิ้มพอใจอะไรแบบนั้น อย่าบอกนะว่าพี่ซึงฮยอนแอบซาดิส!!! ที่แท้ก็เป็นคนอย่างนี้นี่เองโด่...พี่ซึงฮยอนมองตามพี่จียงเข้าห้องไปแล้วนั่นแหละถึงเดินเข้าห้องตัวเองไปแต่ผมแอบเสียวตอนที่พี่แกเดินผ่านครับ ถึงมันจะมืดแต่พี่ซึงฮยอนเล่นเหลือบมองมาทางผมแว๊บหนึ่ง ใจผมงี้หล่นไปที่ตาตุ่มเลยอ่ะ เหอๆ พอเสียงประตูห้องพี่ซึงฮยอนดังเท่านั้นอ่ะผมรีบพุ่งไปที่ห้องพี่ยองแบทันทีมันนึกอะไรไม่ออกอ่ะตอนนี้ขอไปหาพี่ยองแบที่แสนใจดีก่อนอิอิ
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
ผมเปิดประตูพุ่งพรวดเข้าไปดื้อๆ แหะๆก็พี่ยองแบไม่ล็อกประตูหรอกตอนเย็นผมเคาะไปงั้นแหละครับอยากมีมารยาทดี ตอนนี้ไม่ละ
“นายยังไม่นอนอีกเหรอ” พี่ยองแบนอนเอนๆ บนเตียงเตรียมนอนแล้วเต็มที่กำลังเปิดหนังสืออ่าน ไฟสลัวที่หัวเตียงทำให้ใบหน้าพี่ยองแบอ่อนโยนมากเมื่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ติดจะยานคางไปน้อยเพราะคงจะง่วงแล้วแหงมๆ
“ยางงงงง ฮยองคร้าบบบบ” เวลาผมจะอ้อนพี่ๆ ผมจะเรียกฮยองทุกครั้งอ่ะครับ ผมถลาไปนอนลงข้างพี่ยองแบบนเตียง พี่ยองแบทำหน้าตื่นๆ เออใช่ผมยังไม่ได้อาบน้ำสงสัยพี่ยองแบจะรังเกียจอ่ะ T^T
“นายขึ้นมาทำอะไรเนี่ย!!” พี่ยองแบเถิบห่างผมไปอัตโนมัติ ง่า...น้อยใจนะครับเมื่อตอนเย็นฮยองยังจะจุ๊บผมอยู่เลย ตอนนี้รังเกียจซะละผมพองแก้มใส่คนตรงหน้าที่ทำท่าเหมือนผมจะปล้ำงั้นอ่ะ
!!.... ปิ๊งขึ้นมาทันใดฮ่าๆ ปล้ำ! ทำไมผมไม่ปล้ำพี่ยองแบฟระ ทีพี่ซึงฮยอนยังปล้ำพี่จียงได้เลยนี่หว่า ผมล่ะโง่ได้ตั้งนาน หึหึ ที่จริงน่ะนะผมอยากทดลองกับพี่ยองแบมาตั้งนานและก็ตั้งแต่เห็นฉากสยึ๋มกึ๋ยของพี่ซึงกะพี่จีนั่นแหละ ตอนแรกอ่ะนะกะจะทดลองกะพี่แดซองเพราะผมว่าพี่แดซองก็อยู่ในเหตุการณ์น่าจะกล่อมง่ายหน่อย เอาเข้าจริงก็นะมาหาพี่ยองแบดีกว่า แต่....ไม่รู้ทำไมตอนนั้นที่พี่ยองแบจะจูบผมถึงได้ พูดออกไปว่าชอบพี่แดซองก็ไม่รู้ งงตัวเองเหมือนกัน
อ้ายย ตอนนั้นมันเขิลลลนี่นา จู่ๆพี่ยองแบก็ก้มลงมา หรือเพราะตำแหน่งมันผิดกันผมยืนคิดงึมงำคนเดียวอยู่นาน
“หลับในเหรอซึงฮยอน” พี่ยองแบโบกมือผ่านหน้าผมไปมา
หมับ!! ผมคว้าข้อมือของพี่ยองแบเอาไว้(เลียนแบบท่าพี่ซึงฮยอน) ขมวดคิ้วทำหน้าคิดมาก(จะได้ดูดุๆ) ค่อยๆคืบคลานเข้าไปหาพี่ยองแบที่ถอยหนีเกือบชิดขอบเตียง หึหึ ผมรู้แล้วเพราะปัญหามันอยู่ที่ตำแหน่งนั่นเอง ฮ่าๆ ตอนนี้ผมบรรลุและ คราวนี้พี่ยองแบเรามา Kiss กันเต๊อะ
“นะนายจะทำอะไร!!” พี่ยองแบหน้าตื่น
“จูบไงครับ” ผมเฉลยหน้าตาย “พี่ยองแบไม่อยากทำเหรอ” ผมกระซิบข้างหูพี่ยองแบ จำได้ว่าพี่ยองแบทำกับผมเมื่อตอนเย็นแบบนี้เลย ผมผลักร่างพี่ยองแบนอนราบกับเตียง สองแขนคร่อมร่างของพี่ยองแบเอาไว้ ค่อยๆลดใบหน้าลงจนเกือบชิด ตอนนี้ผมคิดได้แล้วว่าตอนนั้นที่พูดออกไปเพราะไม่อยากให้พี่ยองแบจูบผม....แต่เพราะผมอยากเป็นฝ่ายจูบพี่ยองแบต่างหาก (ต่างกันมะ) มันต่างกันที่ตำแหน่ง!!
“ซึ-ซึงฮยอน...”พี่ยองแบมองผมตะลึงๆ หึหึ ใช่ครับถ้าผมชอบผู้ชายละก็ผมต้องกดได้อย่างเดียวไม่ยอมให้โดนกดหรอก ขอโทษนะครับพี่ยองแบ!!!
“ชู่วววว...เงียบหน่อยสิฮะ ผมจะจูบพี่แล้วนะ” ลมหายใจพี่ยองแบกระชั้นพอๆกับของผม นี่ขนาดทดลองยังตื่นเต้นขนาดนี้ถ้าเอาจริงสงสัยผมคงหายใจไม่ทันแน่ๆ วินาทีที่ริมฝีปากสัมผัสกับพี่ยองแบผมก็หลับตาลงปล่อยให้สัญชาติญาณเป็นตัวนำทางปลายลิ้นนุ่มของพี่ยองแบถอยร่นกลับไปผมที่รุกไล่เข้าไปในโพลงปากตามไปเกี่ยวกระหวัดรัดไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ
“อืม...อ...” พี่ยองแบส่งเสียงคราง คราวแรกผมพยายามจูบแบบช้าๆแต่เสียงพี่ยองแบทำเอาผมเร่งสปีดเพราะอยากได้ยินเสียงอีก พี่ยองแบพยายามดันลิ้นผมให้ถอยออกมา หึหึ รู้นะจะเป็นคนคุมใช่มั้ยผมซึ่งรู้แจ้งแล้วไม่ยอมแน่นอน ผมต้องเป็นคนนำเท่านั้น!!
“พะพอก่อนน ซึงฮย..อื้มม” พี่ยองแบพูดแทรกเมื่อผมผละออกมานิดนึงแต่ไม่ทันจะได้พูดจบผมก็ชิงปิดปากนั่นเสียก่อน ยิ่งจูบยิ่งเหมือนลอยอยู่กลางอากาศ ร่างกายเบาหวิว สมองก็ว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออกรู้สึกแค่ริมฝีปากนุ่มและลิ้นร้อนๆของคนที่อยู่ใต้ร่างตอนนี้ ผมรู้สึกว่าเลือดสูบฉีดเร็วมากจนใหลไปรวมกันที่กึ่งกลางลำตัวเข้าแล้วน้องชายผมที่ดุนดันกางเกงพยายามออกมาสูดอากาศข้างนอกให้ได้ ผมเบียดเจ้าน้องชายกับพี่ยองแบซึ่งสะดุ้งเฮือกใหญ่แล้วดิ้นๆ เล่นเอาผมต้อผละจูบออกมาก่อนไม่งั้นได้กัดลิ้นกันขาดบ้างล่ะ
“อื้อไม่เอาซิครับ” ผมจุ๊บปากพี่ยองแบแล้วบอกเสียงหวาน “พี่ยองแบไม่ชอบจูบของผมเหรอ...” ผมส่งสายตาปิ้งๆ ไปให้พี่ยองแบ
“พะพี่ว่ามันเร็วเกินไป!!” พี่ยองแบเหลือบมองเป้าของเราสองคนที่แนบชิดสนิทสนมกันอยู่ ผมแกล้งเบียดน้องชายกับพี่ยองแบอยากรู้ครับว่าพี่ยองแบจะมีท่าทางแบบใหน ใบหน้าแดงๆ แถมปากยังอ้าจากกันน้อยๆ เล่นเอาใจผมเต้นโครมครามเลยครับ อยู่ด้วยกันตั้งหลายเดือนพึ่งมีวันนี้แหละที่ผมเห็นว่าพี่ยองแบน่ารักมากกกกกกกก
โอ...แค่คิดถึงปากแดงๆนั่นอีก น้องชายผมก็ยิ่งทรมาน ไม่ได้การฮะวันนี้ผมแค่มาทดลองเฉยๆ ไม่น่าเล่นเลยตรู T^T ผมเลื่อนมือไปกุมเป้าตัวเองอย่างว่ากลัวมันออกมาอาละวาดฟาดงวงฟาดงา
“ผะผมว่ากลับห้องแล้วดีกว่า” ผมรีบผละออกมาห่างๆ เดี๋ยวอาจมียิงประตู(หลัง)กันบ้างคืนนี้ ขอโทษครับพี่ยองแบผมยังไม่ได้ศึกษาเลยว่าเข้าทำกันยังไงเอาไว้คราวหน้านะฮะ
“พะพี่ก็ว่าดี ซึ-ซึงฮยอนกลับไปก่อนเถอะ” หน้าพี่ยองแบที่ซีดๆเมื่อกี้เริ่มดีขึ้น น่าเสียดายอ่ะครับแต่เอาไว้คราวหน้าถ้าผมพร้อม เรามาลองกันใหม่นะ ผมก้มลงจุ๊บปากพี่ยองแบเร็วๆ หึหึ ผมนี่แมนจริงๆ เล้ย...
“ไปก่อนนะครับ”ผมใช้สายตาอ่อนโยนมองพี่ยองแบเหมือนมองเจ้าสาวที่เพิ่งเข้าหอมาหมาดๆ (พยายามฝึกความเป็นลูกผู้ชายเพื่อมาอยู่เหนือชายอย่างพี่ยองแบให้ได้) พี่ยองแบกระชับเสื้อนอนที่เปิดอ้าไว้แน่น ผมไปปลดมันตอนไหนหว่า ผมยิ้มแล้วแงะมือของพี่ยอแบออกจากนั้นค่อยๆ ติดกระดุมเสื้อของพี่ยองแบทีละเม็ดช้าๆ โดยที่สายตาก็จับจ้องมองพี่ยองแบไม่ละไปไหนเมื่อครบทุกเม็ดแล้วผมประกบจูบปากพี่ยองแบอีกทีก่อนจะเดินห่างออกมาและหันไปส่งยิ้มอย่างมาดแมนให้พี่ยองแบที่นั่งอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออกที่กลางเตียง
หึหึ...ตำแหน่งเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนอ่ะครับ ตอนนี้ผม ลี ซึงฮยอนรู้แล้วว่าการกดมันดีจริงๆ มิน่าพี่จียงถึงได้ขัดขืนพี่ซึงฮยอนนัก แล้วถ้าพี่ยองแบเอาจริงผมจะขัดขืนได้หรือเปล่าเนี่ย ไม่ได้ละต้องกลับไปฟิตด่วน!!! ผมจ้ำอ้าวกลับห้องตัวเองพอนึกได้ว่าต้องเอาแผ่นไปคืนพี่แดซองซะหน่อยก็เลยเดินย้อนกลับมาเพื่อเปิดประตูเอาแผ่นวางที่โต๊ะคอมพี่แดซอง พี่แดซองที่นอนหลับอุตุไปแล้วบนเตียงไม่ได้ประท้วงอะไรเมื่อผมจับใบหน้าพี่แกหันไปหันมา
“อือออ” พี่แดซองปัดไม้ปัดมือเมื่อถูกผมกวน ผมมองใบหน้าพี่แดซองที่หลับค่อยๆ ก้มลงเล็งริมฝีปากแดงไว้...
แต่...มันไม่เหมือนกันอ่ะ ปากพี่แดซองก็แดงเหมือนกันนี่น่า จับดูดิ๊ นิ่มด้วย ทำไมผมถึงไม่ตื่นเต้นอยากจูบมั้งนะ หรือจะเป็นเพราะพี่ยองแบ เอ...ผมเดินคิดออกมาจากห้องพี่แดซอง ...หรือต้องกับพี่ยองแบเท่านั้นผมลูบปากตัวเองเบาๆ หลับตานึกถึงตอนที่สัมผัสกับพี่ยองแบแล้วก็ใจเต้นขึ้นมาอีก...งานเข้าแล้วลี ซึงฮยอน!!
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫B♂gB♫ng▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น